Budapeszt - Szpital w skale - Hospital in the rock

Castle Bravo, Hiroszima, Nagasaki, Baneberry Test… To tylko początek. Te zdarzenia zaliczają się do przeszłości, ale groźba ataku nuklearnego jest cały czas obecna. Wiadomo, ze rozwój techniki pozwala szybciej reagować na wszelakie sygnały dotyczące domniemanego lub faktycznego zagrożenia. A jak było kiedyś?

Table of Contents

JASKINIE

Szpital w skale budapeszt — Szpital w skale Budapeszt

Pod Budapesztem znajduje się system jaskiń, które stanowią pozostałość po dawnej aktywności wulkanicznej terenu, na którym położona jest stolica Węgier oraz efektem zachodzących przez setki tysięcy lat zjawisk krasowych, gdy woda deszczowa wsiąkająca w podłoże wypłukiwała mniej odporne na jej działanie warstwy skalne. Jaskinie były używane przez człowieka od zamierzchłych czasów stanowiąc schronienie oraz przestrzeń do przechowywania różnych artefaktów. Podczas budowy zamku cześć jaskiń została połączona, stanowiąc schronienie dla mieszkańców w razie najazdu wrogich wojsk. Od lat 30 XX wieku system jaskiń zaczęły odwiedzać ekspedycje speleologiczne.

Stacja alarmowa 'K’ szpital w skale budapeszt

Zakończenie I wojny światowej nie przyniosło pokoju, ale strach przed nadejściem nowego konfliktu. Groźba nalotu powietrznego z użyciem trujących substancji rozpylonych nad miastem stała się faktem. Zabezpieczenie przed takim atakiem stanowiły wojska powietrzne oraz organizacje cywilne. Przeprowadzano ćwiczenia oraz wybudowano bunkry, rozwinięto cywilny system kontroli. Stacja Alarmowa ‘K’ odpowiedzialna za rejon Zamku zajmowała się monitorowaniem i ostrzeganiem ludzi przed atakami w latach 1937-1945.

Działalność medyczna szpital w skale budapeszt

Po wybuchu wojny system jaskiń pełnił funkcję schronu przeciwlotniczego, a także z uwagi na fakt, że dystrykt zamkowy stanowił miejsce rezydencji polityków – stanowił punkt pierwszej pomocy dla wszelakich węgierskich oficjeli. Dekret ówczesnego Ministra Obrony zaowocował dowodzonym przez inż. Karola Szendy budową Szpitala. Na projekt przeznaczono kwotę wysokości 1 miliona Euro.

Niepowodzenia wojsk pod Staliningradem uświadomiły Węgrom, że czas wzmocnić obronę przeciwlotniczą. W 1944 roku zaczęto wzmacniać i rozbudowywać jaskinie. Koszty modernizacji nadzorowanej przez inż. Laszlo Pechy wyniosły 7 milionów Euro.

Szpital posiadał trzy oddziały, salę operacyjną oraz trzy gabinety lekarskie i mógł pomieścić 60 osób. Wraz z rozwojem konfliktu, zastosowano łóżka piętrowe i podwojono maksymalną liczbę pacjentów. Szpital posiadał generatory mocy (potrzebne do robienia zdjęć RTG) a także system wentylacyjny (który funkcjonuje do teraz).

Początkowo w szpitalu pracowało trzech lekarzy (dr Otto Gratz, dr Istvan Pesthy oraz Gyorgy Takacs). Pielęgniarki były szkolone w ramach funkcjonowania organizacji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.

Z powodu nalotów mających miejsce latem 1944 szpital nie mógł już pomieścić więcej rannych. Żywność dostarczano z obszarów wiejskich, sprzęty medyczne i pomoc finansową ofiarował szpital św. Jana.

Oblężenie Budapesztu szpital w skale Budapeszt

W listopadzie 1944 kontrolę nad stolicą Węgier przejął XI Korpus Waffen-SS gen. Pfeffer-Wildenbrucha. W związku z działalnością Friedricha Borna, szpital znalazł się pod protekcją Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Born zadbał również o zaopatrzenie szpitala w sprzęt medyczny i leki. Dnia 27 grudnia 1944 roku dowództwo Ordnungspolizei wprowadziło stan oblężenia. Atak rosyjski rozpoczął się 29 grudnia 1944 roku, uczestniczyła w nim Armia Czerwona oraz sprzymierzony VII Korpus Armijny rumuńskich sił zbrojnych. W tym czasie szpital został odcięty od szpitala św. Jana – instytucji zapewniającej stałe dostawy świeżej żywności. W szpitalu, który mógł pomieścić 120 rannych, przebywało 300. W styczniu 1945 roku Niemcy zniszczyli system wodociągowy. Aby dostarczyć wodę, ludzie topili śnieg.

Problemy szpitala nie skończyły się razem z zakończeniem działań zbrojnych. Jako, że większość szpitali na powierzchni została zniszczona a sprzęt skradziony. Hospital in the Rock cały czas cierpiał na nadmierną liczbę pacjentów. Aby zapewnić bezpieczne funkcjonowanie Szpital w Skale został mianowany Szpitalem Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i funkcjonował do czerwca 1945 roku.

W latach 1945-1949 szpital funkcjonował jako wytwórnia szczepionek przeciwko durowi brzusznemu. Poza pomocą dla mieszkańców, szczepionki były eksportowane do krajów byłej Jugosławii. Produkcja szczepionek skończyła się, kiedy za sprawą projektu nacjonalizacji Szpital stał się częścią szpitala Szent János Kórház .

Rewolucja ’56 hospital in the rock

W związku z przygotowaniami szpitala do rewolucji ’56 w obiekcie przeprowadzano prace modernizacyjne. Ponieważ najwięcej starć miało miejsce w okolicach zamku, szpital funkcjonował na pełnych obrotach, przyjmując rannych, a także będąc miejscem narodzin trójki dzieci. Z powodu ciągłego braku personelu medycznego, w szpitalu pracowały nastoletnie uczennice Publicznej Szkoły Pielęgniarskiej. Po zakończeniu rewolucji w grudniu 1956 roku szpital został zamknięty, aby ponownie otworzyć się w czasie Kryzysu Kubańskiego w 1962 roku. Obiekt powiększono i zmodernizowano tak, aby móc pomagać osobom, które mogłyby przeżyć atak nuklearny. Zainstalowano systemy filtrujące powietrze, system wentylacyjny oraz bojler, który mógł pomieścić 25m³ wody.

Prace modernizacyjne kosztowały 5,2 miliona euro. Szpital funkcjonował jako ściśle tajna instytucja, w której pracowały osoby zatrudnione w szpitalu Jana. Opracowano specjalne procedury, opisujące jak radzić sobie z pacjentami którzy przeżyli atak nuklearny. Aby utrzymać Szpital w czystości, rezydowała tam rodzina Szabo, później zastąpiona przez rodzinę Mohacsi. Pieniądze na utrzymanie szpitala skończyły się wraz ze zmianą rządów w 1989 rok, a w 2002 obiekt został odtajniony.

Obecnie Szpital w skale Budapeszt

Hospital In the Rock obecnie prezentuje zwiedzającym jak funkcjonowała medycyna w czasach I i II wojny światowej oraz w czasach powojennych. Odwiedzając to miejsce można zobaczyć autentyczne narzędzia, meble a także woskowe postacie, które poprzez sceny pokazują nam, jak pracowali lekarze i pielęgniarki w ubiegłym stuleciu. Poza tym dzięki współpracy z innymi instytucjami muzeum prezentuje wystawy czasowe – np. na temat wybuchu bomby atomowej w Hiroszimie i Nagasaki.