Co to jest Couchsurfing?

Ale jak to? Tak wbijać do kogoś do domu i zachowywać się tak, jakbyśmy byli współlokatorami, albo przynajmniej dobrymi znajomymi? Jakoś mi to nie leży… No ale, przecież nie zaszkodzi spróbować…

Table of Contents

To coś, co wyniesie Wasze podróżowanie na inny poziom. Pozwoli zaoszczędzić (pieniądze) a jednocześnie wzbogacić się (kulturowo i towarzysko)

Ale… po kolei

Couchsurfing – pierwszy raz

Przed pierwszym surfowaniem mieliśmy mieszane uczucia. Bo jak to tak, wbić komuś na chatę i żyć jak domownik? Spaliśmy wtedy u młodego (przed 30stką) wietnamskiego małżeństwa. Mieliśmy prywatny pokój, skromnie umeblowany (mata, klimatyzator i taka plastikowa półka na kółkach, jakie często trzyma się w łazience).

Nie był to luksus (przynajmniej na początku tak myśleliśmy, później okazało się, ze może być znacznie gorzej), ale było czysto, pokój był prywatny, a domownicy (chociaż zdystansowani) to jednak mili i pomocni.

Couchsurfing to nie all inclusive

Im częściej korzystamy z CS, tym nasza strefa komfortu wyraźne się poszerza. Bo surfowanie to nie tylko darmowy nocleg, to życie tak, jak żyją lokalsi. A żyją różnie… I różne warunki oferują surferom. Poza prywatnymi pokojami, zaliczyliśmy już szkołę, restaurację, studio nagraniowe (w berlińskim skłocie), podłogę w nowoczesnej mikro-kawalerce, a także podłogę w typowym domu dla indonezyjskiej rybackiej wioski (tak typowym, że karaluchy wielkości dłoni i szczury wielkości kotów były traktowane jak domownicy). Czasem było niezbyt czysto, czasem nie było prysznica, czasem ciepłej wody, czasem łazienki w ogóle… Czasem nie można było zmrużyć oczu, bo było twardo/gorąco/głośno, albo bało się, ze ten olbrzymi karaluch wpakuje mi się do ust, kiedy będę smacznie spać…

Mimo warunków, każdy couchsurfing to poznanie nowych obyczajów, nowe smaki (nasi hości zawsze częstują nas lokalnymi przysmakami), i masa poznanych nowych ludzi.

Couchsurfing – trochę historii

W 1999 roku podróżnik Casey Fenton szukał niedrogiego sposobu na zwiedzenie Islandii. Pięć lat później uruchomił stronę, która miała na celu minimalizowanie wydatków związanych z noclegiem. W ciągu dwóch lat funkcjonowania strona stałą się tak popularna, że… padły serwery, a większość danych została utracona.

Dzięki pomocy wolontariuszy i darowizn strona została odbudowana od podstaw, i stanowi społeczność złożoną z ponad 15 milionów podróżników i 400 000 gospodarzy.

Couchsurfing – nie zawsze jest różowo

Mimo na prawdę wielu zalet, takich jak możliwość poznania nowych znajomych, minimalizowania budżetu czy zobaczenia, jak wygląda życie zwykłych ludzi w danym kraju, CS nie jest bez wad. Zdarza się, ze ludzie akceptują request o nocleg, a później przestają odpowiadać na wiadomości, albo w ostatniej chwili odwołują swoja decyzję i nie stawiają się na spotkanie.

Zdarzają się też różne świry, ekshibicjoniści, fani naturalizmu lub osoby poszukujące jednonocnych przygód (bo ponoć „CS’ czasem rozwija się w ‘casual sex’). I może niektórym podróżnikom (albo podróżniczkom) odpowiada taka forma spędzania czasu, ale mi nie. Na wszystkie wiadomości typu: „hej piękna, widziałem, że szukasz noclegu w XYZ. Mam jedno łóżko, co prawda jest moje, ale mogę się przesunąć na bok, i zrobić Ci miejsce. Masz faceta? Nie zauważyłem (a zawsze zaznaczam, ze jest nas dwoje, i na profilowym widnieją oba pyszczki), a nawet jeśli, zostaw go, on sobie poradzi, kiedy Ty będziesz spać u mnie…” dosadnie odpowiadam „nie jestem zainteresowana”.

Couchsurfing – jak być dobrym?

Po pierwsze, zawsze dokładnie czytaj profile swoich gospodarzy. To, że ktoś ma dużo pozytywnych opinii, nie znaczy, że jest dla Ciebie idealnym gospodarzem.

Kiedy szukaliśmy noclegu w Singapurze, pewien Chińczyk był niemal idealny – podobny gust muzyczny i literacki, lubił gotować, podróżować i mieszkał w centrum. No i był naturalistą, po swoim mieszkaniu chodził tak jak go Pan Bóg stworzył i tego samego wymagał od swoich gości.

Po drugie – pamiętaj, że to nie jest hotel. Dbaj o porządek, pomagaj, dorzucaj się do jedzenia.

Po trzecie – zamysłem CS było łączenie ludzi – spędź trochę czasu ze swoim gospodarzem (nawet jeżeli nie jesteś gadułą, albo pomiędzy Wami jest bariera językowa – postaraj się!).